Denizli’de DMD hastası oğlunu tedavi ettiremeyen anne sıhhat müdürlüğü binası önünde hareket yaptı. Oğlunun fizik tedavi alması gerektiğini ancak corona salgını sonrası başvurdukları kuruluşların süreç yapmadığını söyleyen Fatma Tiktaş, “Ben artık hastane hastane dolaşıp rapor diye dilenmek istemiyorum” diye konuştu.
Denizli’de Duchenne Musküler Distofi (DMD) hastası oğlu 28 yaşındaki Ilgaz Memiş’in fizik tedavi alması için başvurmadığı kuruluş kalmadığını söyleyen anne Fatma Tiktaş, Denizli Vilayet Sıhhat Müdürlüğü önünde kısa süren bir aksiyon yaptı.
“ÖZEL BİR MUMELE BEKLEMİYORUM”
Sesini duyurmaya çalışan Tiktaş, “Corona salgınına kadar tedavi alabiliyorduk. Salgın sonrası başvurduğumuz kuruluşlar rapor istedi. Rapor için çalmadık kapı bırakmadım lakin sonuç alamadım. Diğerlerine yaptıkları neyse biz de tıpkı şeyleri istiyoruz.
Özel bir muamele beklemiyorum. Çocuğu engelli duruma düşmüş anne babaların düşüncelerine biraz ortak olmalarını bekliyorum. Artık bıktım. Ben artık hastane hastane dolaşıp rapor diye dilenmek istemiyorum” diye konuştu.
“MAKİNEYE BAĞLANDIKTAN SONRA NE YAPAYIM?”
DMD hastalığı ile baş etmenin kolay olmadığını söyleyen Tiktaş,
“Oğluma 7,5 yaşında teşhis konuldu. 12 yaşında yürümeyi bıraktı. Aylardır hastanelerde dolaşıyoruz. Daha evvel salgın nedeniyle dışarı çıkaramadık. Fizik tedaviyi konutta alalım istiyoruz. Çocuk zayıfladığının farkında. Hiçbir memura meramımızı anlatamıyoruz. Oradan oraya yolluyorlar, heyete gidin diyorlar. Hiçbir yer bize çıkar yol bırakmadı.
En son Vilayet Sıhhat Müdürlüğü’ne vermek üzere bir dilekçe yazdım. Onu vermeye geldim. Burada yardımcı oldular. Konutta Bakım Hizmetleri’ne gittim. Onlar da bilmiyor. Bu türlü biri olay var. Bu çocukların fizik tedavi alması lazım.
Zaten bu çocuklar hayattan, her şeyden soyutlanmış durumdalar. Bizim kümedeki çocukların o kadar çok medikal gereksinimleri var ki; bunların aşağı üst hiçbiri karşılanmıyor. Benim çocuğum gittikten sonra, boğazında Trakeostomi denilen şey açıldıktan sonra, makineye bağlandıktan sonra ne yapayım ben?
Ben sigortalı bir beşerim. Bu çocuk benim bakımım altında. Ben bu hizmeti alamıyorum. Biz devletten çok değerli şeyler istemiyoruz” sözlerini kullandı.
‘2,5 YILDIR TEDAVİ OLAMIYORUM’
Artık tedaviden yararlanamadığını söyleyen Ilgaz Memiş ise;
“Ben kas hastalığı gereği 11 yıldır Özel Eğitim Rehabilitasyon Merkezi’nde tedaviden yararlanıyordum. Sıhhat durumum kâfi iken yüzme havuzuna gidebiliyordum. Ben zati gereğince meskenden dışarıya çıkan bir insandım.
Lakin bu corona virüs devrinde risk oluşturduğu için meskenden dışarıya çıkmalarım azaldı. Baya zayıfladığım için artık eskisi üzere meskenden dışarıya çıkarken taşınmam, bir yerden bir yere gitmem güç.
Ayrıca Göğüs hastalıkları riski taşıdığımdan, benim bu tedaviyi meskende almam lazım. Bu Ulusal Eğitim Müdürlüğü Rehberlik Araştırma Merkezi’nin çıkardığı yönetmeliği benim sıkıntımı çözüyor. Ancak buradaki tabipler daha evvel hiç rapor vermediği için, başlarına iş almamak uğruna bir süreç yapmıyorlar.
Yani ülkedeki memur da, ülkedeki işçi de, sanki bir şey olursa işimizden olur muyuz diye tahminen o endişeyle bunlardan çekiniyor. Problemim budur. İki buçuk senede tedavi olamıyorum” diye konuştu.
